Επί ένα χρόνο (από τις 14/10/2011) το ΥΠΕΚΑ αρνείται να εξετάσει την
αίτηση θεραπείας (ένα είδος προσφυγής) που του έχει υποβληθεί, για την ακύρωση της
απόφασης έγκρισης περιβαλλοντικών όρων στο έργο της επέκτασης της αιολικής
εγκατάστασης στο «Περδικοβούνι». Και με την παλιά ηγεσία του υπουργείου και με
την καινούργια το … έργο που παίζεται είναι ίδιο. Το γραφείο του υπουργού
στέλνει την αίτηση στη διεύθυνση νομοθετικού έργου και αυτή με τη σειρά της στην
υπηρεσία (ΕΥΠΕ) που είναι υπεύθυνη για την έκδοση της απόφασης (!!!). Γιάννης
κερνά, δηλαδή, Γιάννης πίνει.
Ακόμη κι έτσι, η ΕΥΠΕ δεν απαντά στα επιχειρήματα που περιλαμβάνονται
στην αίτηση θεραπείας, αλλά σε άλλα παλιότερα έγγραφα. Κανονική κοροϊδία, δηλαδή!
Και αντί ο αρμόδιος υπουργός να τους «βάλει στη θέση τους» και, ταυτόχρονα, να
απαντήσει στην αίτηση θεραπείας, παρακολουθεί αδιάφορα για πάνω από ένα χρόνο (από
το νόμο, έπρεπε να έχει απαντήσει μέσα σε ένα μήνα).
Για το λόγο αυτό, κατατέθηκε αναφορά στο συνήγορο του πολίτη, στις 29/3/2012,
που προσπαθεί από τότε να υποστηρίξει το αίτημα για απάντηση στην αίτηση θεραπείας
και αντιμετωπίζει την ίδια περιφρονητική στάση του ΥΠΕΚΑ και των μανδαρίνων
του.
Αφού το πράγμα έφτασε στο απροχώρητο δημοσιοποιήθηκε ανοιχτή επιστολή -
καταγγελία στον υπουργό ΠΕΚΑ, στις 15/10/2012, μήπως και φιλοτιμηθεί και
απαντήσει στην αίτηση θεραπείας. Η επιστολή - καταγγελία, που υπήρξε αφορμή και
για την κατάθεση σχετικής ερώτησης στη Βουλή (23/10/2012), από βουλευτές του
ΣΥΡΙΖΑ, καταλήγει ως εξής:
«Για όλους τους
παραπάνω λόγους, είμαι υποχρεωμένος να
καταγγείλω δημόσια το υπουργείο ΠΕΚΑ και τους υπουργούς που έχουν θητεύσει σε
αυτό στο διάστημα του τελευταίου χρόνου, για τον απαράδεκτο και παράνομο τρόπο
με τον οποίο έχουν χειριστεί το δικαίωμά μου να αμφισβητήσω τεκμηριωμένα μια
διάτρητη, κατά τη γνώμη μου, απόφαση μιας υπηρεσίας και το δικαίωμα να έχω
απάντηση στην αίτηση θεραπείας, σύμφωνα με την κείμενη νομοθεσία. Την ίδια
στιγμή η νομοθεσία για την περιβαλλοντική προστασία συρρικνώνεται και οι κάθε
είδους «επενδύσεις» βιομηχανικών αιολικών εγκαταστάσεων πριμοδοτούνται
παντοιοτρόπως, και με διαδικασίες τύπου fast track. Είναι απολύτως σαφές σε μένα ότι βρισκόμαστε αντιμέτωποι
με μια προκλητική μεροληπτική στάση του υπουργείου και της πολιτείας γενικότερα
υπέρ των κερδοσκοπικών συμφερόντων και σε βάρος των πολιτών και των τοπικών
κοινωνιών, στη συγκεκριμένη περίπτωση της ευρύτερης περιοχής του Ελικώνα, που
υφίστανται τις συνέπειες της ιδιοτελούς δραστηριότητάς τους».
