Άλλοι μιλάνε γι’ αυτά τα θέματα θεωρητικά. Εμείς, στο χωριό μας και στη Βοιωτία γενικότερα, τα βιώνουμε στην πράξη, για την ακρίβεια στην καμπούρα μας. Μιλάμε για την «πράσινη ανάπτυξη» και την επίσημη - κρατική αντίληψη για τη, δήθεν, αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης. Εδώ και -παραπάνω από- είκοσι χρόνια, τεράστιες εγκαταστάσεις ανεμογεννητριών -τα τελευταία χρόνια και φωτοβολταϊκών- έχουν κάνει αγνώριστο τον Ελικώνα και την περιοχή γύρω από το χωριό μας, την Αγία Άννα (Κούκουρα). Παρόμοια δραστηριότητα υπάρχει σε όλα τα βουνά, σε όλη την Ελλάδα. Την ίδια στιγμή, οι επίσημοι αγωνιούσαν τις μέρες του Πάσχα για τον κίνδυνο του μπλακ άουτ (συμπτωματικά, μια γεύση πήραμε και από το τι έγινε στην Ισπανία).
Πολύ
γρήγορα, συνειδητοποιήσαμε ότι οι θηριώδεις -βιομηχανικού τύπου- εγκαταστάσεις
δεν έρχονται μόνες τους. Εκατοντάδες χιλιόμετρα νέων δρόμων, εκατοντάδες
χιλιόμετρα εκσκαφών και καλωδίων, μαζί με τους υποσταθμούς έχουν μετατρέψει τον
Ελικώνα σε σεληνιακό τοπίο και έχουν επιβάλλει με τη βία την αλλαγή της φυσιογνωμίας
της περιοχής. Όπως συμβαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις, το ένα κακό φέρνει το
άλλο. Η υποβάθμιση οδηγεί σε νέα υποβάθμιση του περιβάλλοντος και της ποιότητας
ζωής. Το να βιώνεις, καθημερινά, αυτήν την εξέλιξη, αλλά και να την αντικρίζεις
περιστασιακά, αν δε ζεις μόνιμα στο χωριό, είναι μια πραγματική δοκιμασία,
ακόμη και σωματική - ψυχολογική.
Αφορμή για τα παραπάνω είναι ένα νέο «φρούτο», αυτό της αποθήκευσης της ηλεκτρικής ενέργειας, με επικίνδυνες εγκαταστάσεις μπαταριών, στα όρη και τα βουνά. Αφού οι άπειρες ανεμογεννήτριες και τα φωτοβολταϊκά δεν είναι ικανά να αποτρέψουν ένα μπλακ άουτ -ενώ είναι μια χαρά για να θησαυρίζουν οι ιδιοκτήτες τους- επιχειρούν να μας κάνουν υποκείμενα μιας νέας κερδοσκοπικής δραστηριότητας, η οποία, όμως, κρύβει τεράστιους κινδύνους για το περιβάλλον και την υγεία των κατοίκων, τόσο στη φάση της κατασκευής, όσο και στη φάση της λειτουργίας (εξαιτίας ενός πιθανού ατυχήματος, που δεν είναι σπάνιο φαινόμενο).
Δεν πέσαμε από τα σύννεφα. Ξέραμε, εδώ και κάποια χρόνια, ότι επιδιώκεται η κατασκευή σταθμών αποθήκευσης με μπαταρίες, δίπλα στον αρχικό υποσταθμό στην Κισίζα και, πιο πρόσφατα, στο νέο υποσταθμό στη Χούνη. Σα να μην έφταναν αυτοί, διαπιστώσαμε ότι στο στόχαστρο έχουν μπει τεράστιες εκτάσεις περιμετρικά του χωριού (από την Καλύβα, μέχρι τη Χούνη και το Άσπρο Κούτσουρο), για νέες μονάδες αποθήκευσης με μπαταρίες, όπως φαίνεται και στο χάρτη της ΡΑΕ (με κόκκινο σημειώνονται οι υποσταθμοί, ενώ κάθε πράσινο πολύγωνο είναι και μια ξεχωριστή μονάδα αποθήκευσης). Μια επικίνδυνη «θηλιά» τυλίγει το χωριό.
Οι μονάδες αυτές έχουν καταφέρει να πάρουν την άδεια αποθήκευσης από τη ΡΑΕ (τώρα, ΡΑΑΕΥ), δεσμεύοντας τις περιοχές. Σε δύο, όμως, περιπτώσεις (τα δύο από τα τρία μικρά πολύγωνα δίπλα στον πρώτο υποσταθμό), υπήρξε και περιβαλλοντική αδειοδότηση και άδεια εγκατάστασης, στα μέσα του Απρίλη. Πρόκειται για δύο πανομοιότυπες μονάδες με μέγιστη ισχύ έγχυσης 7,8 MW και μέγιστη ισχύ απορρόφησης 10 MW. Οι εταιρείες που βρίσκονται από πίσω (ΑΝΕΜΟΠΕΥΚΟ ΜΟΝΟΠΡΟΣΩΠΗ Α.Ε. και VOLTSTORAGE Α.Ε.) συνδέονται ιδιοκτησιακά και είναι παρακλάδια των παρακλαδιών της γαλλικής EDF, που έχει γίνει ο «εφιάλτης» της περιοχής. Το αξιοσημείωτο είναι πως η διαδικασία της αδειοδότησής τους έχει γίνει μέσα σε πλήρη αδιαφάνεια, αφού το κράτος -για να διευκολύνει τις εταιρείες- έχει κατατάξει τα έργα αποθήκευσης κάτω των 100 MW, σε αυτά που δε χρειάζεται δημόσια διαβούλευση για τις μελέτες περιβαλλοντικών επιπτώσεων. Με αποτέλεσμα οι τοπικές κοινωνίες να βρίσκονται μπροστά σε τετελεσμένα γεγονότα.
Μ’
αυτά και μ’ εκείνα, βρισκόμαστε μπροστά σε μια εξαιρετικά κρίσιμη στιγμή και θα
πρέπει να αντιδράσουμε άμεσα και αποτελεσματικά, προκειμένου να ακυρωθούν οι
αδειοδοτήσεις και να αποτραπεί η κατασκευή των μονάδων. Τόσο σε κινηματικό
επίπεδο, όσο και σε νομικό. Η έντονη κινητικότητα που υπάρχει στα χωριά της Θίσβης,
αλλά και στην περιοχή Διστόμου – Στειρίου, θα πρέπει να αξιοποιηθεί και από τους
φορείς και τις συλλογικότητες του δικού μας δήμου, της Λιβαδειάς. Αλλά και ο
δήμος Λιβαδειάς θα πρέπει να αποδείξει ότι εννοεί όσα αναφέρονται στην απόφαση
του δημοτικού συμβουλίου, στις 10/2/2025, για την οποία, έκτοτε, δεν έχει κάνει
το παραμικρό.
