Θηριώδης επέκταση του εργοστασίου της Αλουμίνας στην Αντίκυρα, με «φερετζέ» την παραγωγή γαλλίου

Ως απάντηση στην επικοινωνιακή πολιτική της METLEN, που, αφενός, παραπλανά τους πολίτες και, αφετέρου, ποδηγετεί μεγάλο μέρος των αυτοδιοικητικών της περιοχής, πολίτες του νομού Βοιωτίας, μέλη περιβαλλοντικών και άλλων συλλογικοτήτων, διατυπώνουν έναν ουσιαστικό αντίλογο, δημοσιοποιώντας τις παρατηρήσεις τους, που κατατέθηκαν στο πλαίσιο της δημόσιας διαβούλευσης της Μελέτης Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων της «METLEN Energy & Metals» (πρώην ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΣ Α.Ε.), η οποία αφορά «την αξιολόγηση των επιπτώσεων από την κατασκευή και λειτουργία έργων και τροποποιήσεων στις εγκαταστάσεις του εργοστασίου ΑΛΟΥΜΙΝΙΟΝ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ (ΑτΕ)», όπως τιτλοφορείται.

Η METLEN, εστιάζει -για ευνόητους λόγους- στην παραγωγή γαλλίου, την οποία επιχειρεί να παρουσιάσει ως επιλογή ύψιστης εθνικής και ευρωπαϊκής σημασίας, που θα απεξαρτήσει την ΕΕ από τρίτες χώρες κ.λπ.. Στην πραγματικότητα το κίνητρο είναι πολύ πιο ταπεινό και σχετίζεται με την επιδίωξη της περαιτέρω εκτόξευσης της κερδοφορίας της εταιρείας, στο βωμό της οποίας η συγκεκριμένη περιοχή έχει μετατραπεί σε έναν από τους πιο συμπαγείς και επιβαρυμένους βιομηχανικούς πόλους της χώρας, με μεταλλουργική και ενεργειακή δραστηριότητα και με φημολογούμενη πρόθεση κατασκευής μονάδας καύσης απορριμμάτων. Με άλλα λόγια, έχουμε να κάνουμε με μια θηριώδη επέκταση του εργοστασίου της Αλουμίνας στην Αντίκυρα, με «φερετζέ» την παραγωγή γαλλίου.

Η ίδια η ΜΠΕ, τόσο στο τεχνικό της μέρος (περιγραφή δραστηριοτήτων), όσο και στο μέρος της που προσπαθεί να τεκμηριώσει τη σκοπιμότητα της επέκτασης, επιβεβαιώνει ότι, αφενός η παραγωγή γαλλίου (50 t/y) δε φαίνεται να κατέχει κεντρική θέση στις προωθούμενες αλλαγές και, αφετέρου, βασικό αντικείμενο της δραστηριότητας είναι η μεγέθυνση της επεξεργασίας βωξίτη, για παραγωγή αλουμίνας και αλουμινίου. Σύμφωνα με τη ΜΠΕ, η παραγωγή αλουμίνας εκτοξεύεται από 900.000, σε 1.280.000 t/έτος, ενώ η παραγωγή αλουμινίου φέρεται να παραμένει ίδια (222.000 t/έτος). Ταυτόχρονα, υπάρχει η πρόβλεψη για επεξεργασία 3.148.000 t/έτος βωξίτη, όταν σήμερα εισέρχονται 2.040.000 t/έτος βωξίτη.

Στο κείμενο αναδεικνύονται τα προβληματικά χαρακτηριστικά της μελέτης (παραλείψεις στοιχείων, απόκρυψη ή υποεκτίμηση επιπτώσεων, κοινωνικο-οικονομικούς εκβιασμούς, ευτελισμό της διαδικασίας εκτίμησης της «μηδενικής» λύσης κ.λπ.). Ως συμπέρασμα της συνολικής θεώρησης όλων των πτυχών του έργου, θεωρείται αναγκαίο να απορριφθεί η εξεταζόμενη ΜΠΕ και να εγκαταλειφθεί κάθε νέα προσπάθεια για την υλοποίηση του συγκεκριμένου σχεδίου.

Καλούνται φορείς, συλλογικότητες και πολίτες της Βοιωτίας να καταθέσουν τις δικές τους απόψεις, στο πλαίσιο της δημόσιας διαβούλευση, που συνεχίζεται μέχρι 2/10/2025, στο Ηλεκτρονικό Περιβαλλοντικό Μητρώο, στη διεύθυνση:

https://platform.eprm.ypen.gr/#/applications/1836/aepo_creation

Το κείμενο των πολιτών είναι αναρτημένο στις εξής διευθύνσεις:

https://shorturl.at/PKRXz (word)

https://shorturl.at/gsB21 (pdf)

Περικυκλωμένοι από μπαταρίες

Άλλοι μιλάνε γι’ αυτά τα θέματα θεωρητικά. Εμείς, στο χωριό μας και στη Βοιωτία γενικότερα, τα βιώνουμε στην πράξη, για την ακρίβεια στην καμπούρα μας. Μιλάμε για την «πράσινη ανάπτυξη» και την επίσημη - κρατική αντίληψη για τη, δήθεν, αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης. Εδώ και -παραπάνω από- είκοσι χρόνια, τεράστιες εγκαταστάσεις ανεμογεννητριών -τα τελευταία χρόνια και φωτοβολταϊκών- έχουν κάνει αγνώριστο τον Ελικώνα και την περιοχή γύρω από το χωριό μας, την Αγία Άννα (Κούκουρα). Παρόμοια δραστηριότητα υπάρχει σε όλα τα βουνά, σε όλη την Ελλάδα. Την ίδια στιγμή, οι επίσημοι αγωνιούσαν τις μέρες του Πάσχα για τον κίνδυνο του μπλακ άουτ (συμπτωματικά, μια γεύση πήραμε και από το τι έγινε στην Ισπανία).

Πολύ γρήγορα, συνειδητοποιήσαμε ότι οι θηριώδεις -βιομηχανικού τύπου- εγκαταστάσεις δεν έρχονται μόνες τους. Εκατοντάδες χιλιόμετρα νέων δρόμων, εκατοντάδες χιλιόμετρα εκσκαφών και καλωδίων, μαζί με τους υποσταθμούς έχουν μετατρέψει τον Ελικώνα σε σεληνιακό τοπίο και έχουν επιβάλλει με τη βία την αλλαγή της φυσιογνωμίας της περιοχής. Όπως συμβαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις, το ένα κακό φέρνει το άλλο. Η υποβάθμιση οδηγεί σε νέα υποβάθμιση του περιβάλλοντος και της ποιότητας ζωής. Το να βιώνεις, καθημερινά, αυτήν την εξέλιξη, αλλά και να την αντικρίζεις περιστασιακά, αν δε ζεις μόνιμα στο χωριό, είναι μια πραγματική δοκιμασία, ακόμη και σωματική - ψυχολογική.

Αφορμή για τα παραπάνω είναι ένα νέο «φρούτο», αυτό της αποθήκευσης της ηλεκτρικής ενέργειας, με επικίνδυνες εγκαταστάσεις μπαταριών, στα όρη και τα βουνά. Αφού οι άπειρες ανεμογεννήτριες και τα φωτοβολταϊκά δεν είναι ικανά να αποτρέψουν ένα μπλακ άουτ -ενώ είναι μια χαρά για να θησαυρίζουν οι ιδιοκτήτες τους- επιχειρούν να μας κάνουν υποκείμενα μιας νέας κερδοσκοπικής δραστηριότητας, η οποία, όμως, κρύβει τεράστιους κινδύνους για το περιβάλλον και την υγεία των κατοίκων, τόσο στη φάση της κατασκευής, όσο και στη φάση της λειτουργίας (εξαιτίας ενός πιθανού ατυχήματος, που δεν είναι σπάνιο φαινόμενο).

Δεν πέσαμε από τα σύννεφα. Ξέραμε, εδώ και κάποια χρόνια, ότι επιδιώκεται η κατασκευή σταθμών αποθήκευσης με μπαταρίες, δίπλα στον αρχικό υποσταθμό στην Κισίζα και, πιο πρόσφατα, στο νέο υποσταθμό στη Χούνη. Σα να μην έφταναν αυτοί, διαπιστώσαμε ότι στο στόχαστρο έχουν μπει τεράστιες εκτάσεις περιμετρικά του χωριού (από την Καλύβα, μέχρι τη Χούνη και το Άσπρο Κούτσουρο), για νέες μονάδες αποθήκευσης με μπαταρίες, όπως φαίνεται και στο χάρτη της ΡΑΕ (με κόκκινο σημειώνονται οι υποσταθμοί, ενώ κάθε πράσινο πολύγωνο είναι και μια ξεχωριστή μονάδα αποθήκευσης). Μια επικίνδυνη «θηλιά» τυλίγει το χωριό.

Οι μονάδες αυτές έχουν καταφέρει να πάρουν την άδεια αποθήκευσης από τη ΡΑΕ (τώρα, ΡΑΑΕΥ), δεσμεύοντας τις περιοχές. Σε δύο, όμως, περιπτώσεις (τα δύο από τα τρία μικρά πολύγωνα δίπλα στον πρώτο υποσταθμό), υπήρξε και περιβαλλοντική αδειοδότηση και άδεια εγκατάστασης, στα μέσα του Απρίλη. Πρόκειται για δύο πανομοιότυπες μονάδες με μέγιστη ισχύ έγχυσης 7,8 MW και μέγιστη ισχύ απορρόφησης 10 MW. Οι εταιρείες που βρίσκονται από πίσω (ΑΝΕΜΟΠΕΥΚΟ ΜΟΝΟΠΡΟΣΩΠΗ Α.Ε. και VOLTSTORAGE Α.Ε.) συνδέονται ιδιοκτησιακά και είναι παρακλάδια των παρακλαδιών της γαλλικής EDF, που έχει γίνει ο «εφιάλτης» της περιοχής. Το αξιοσημείωτο είναι πως η διαδικασία της αδειοδότησής τους έχει γίνει μέσα σε πλήρη αδιαφάνεια, αφού το κράτος -για να διευκολύνει τις εταιρείες- έχει κατατάξει τα έργα αποθήκευσης κάτω των 100 MW, σε αυτά που δε χρειάζεται δημόσια διαβούλευση για τις μελέτες περιβαλλοντικών επιπτώσεων. Με αποτέλεσμα οι τοπικές κοινωνίες να βρίσκονται μπροστά σε τετελεσμένα γεγονότα.

Μ’ αυτά και μ’ εκείνα, βρισκόμαστε μπροστά σε μια εξαιρετικά κρίσιμη στιγμή και θα πρέπει να αντιδράσουμε άμεσα και αποτελεσματικά, προκειμένου να ακυρωθούν οι αδειοδοτήσεις και να αποτραπεί η κατασκευή των μονάδων. Τόσο σε κινηματικό επίπεδο, όσο και σε νομικό. Η έντονη κινητικότητα που υπάρχει στα χωριά της Θίσβης, αλλά και στην περιοχή Διστόμου – Στειρίου, θα πρέπει να αξιοποιηθεί και από τους φορείς και τις συλλογικότητες του δικού μας δήμου, της Λιβαδειάς. Αλλά και ο δήμος Λιβαδειάς θα πρέπει να αποδείξει ότι εννοεί όσα αναφέρονται στην απόφαση του δημοτικού συμβουλίου, στις 10/2/2025, για την οποία, έκτοτε, δεν έχει κάνει το παραμικρό.