Νέα «επέλαση» αιολικών στον κεντρικό Ελικώνα

Είναι γνωστό το ενδιαφέρον της βιομηχανίας των αιολικών για τον ορεινό όγκο του Ελικώνα. Αυτό φάνηκε πολύ καθαρά τα προηγούμενα χρόνια με τον απίστευτο αριθμό αδειών παραγωγής για αιολικές εγκαταστάσεις, που εξέδωσε η Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας (ΡΑΕ). Από αυτές, αρκετές έφτασαν να πάρουν περιβαλλοντική αδειοδότηση, άδειες εγκατάστασης και άδειες λειτουργίας. Πιο κραυγαλέες οι εγκαταστάσεις στον κεντρικό Ελικώνα, στο «Περδικοβούνι» και στην «Καλύβα», στην περιοχή της Αγίας Άννας. Από κοντά, πολύ περισσότερες εγκαταστάσεις στις απολήξεις του ορεινού όγκου, από τη μεριά Στειρίου - Διστόμου και από τη μεριά Αλιάρτου - Θίσβης - Θήβας, μέχρι τον Κιθαιρώνα.

Τα τελευταία χρόνια η αρχική ορμή φάνηκε να έχει περιοριστεί. Κυρίως, λόγω της οικονομικής ύφεσης και λιγότερο λόγω των -αναιμικών, έτσι κι αλλιώς- αντιδράσεων από τις τοπικές κοινωνίες των χωριών μας. Τώρα το κλίμα φαίνεται να αλλάζει ξανά, αφού βρισκόμαστε μπροστά σε μια νέα επέλαση αιολικών εγκαταστάσεων. Για να αναφερθούμε μόνο στον κεντρικό Ελικώνα, έχουμε έξι (6) νέες αιολικές εγκαταστάσεις, που έχουν πάρει άδεια εγκατάστασης (δείτε τις στο χάρτη, χωρίς τις πολύ περισσότερες που έχουν πάρει άδεια παραγωγής).

1. Καλντερίμι, 4 Α/Γ, 11,7 MW

2. Σπάρτα, 2 Α/Γ, 6 MW

3. Πευκιάς, 3 Α/Γ, 9,9 MW

4. Γκορίτσα, 13 Α/Γ, 33,3 MW

5. Σπάρτα – Κακόρεμα, 3 Α/Γ, 9 MW

6. Λαιμός, 3 Α/Γ, 5,4 MW

Σε δύο από αυτές (Σπάρτα και Γκορίτσα) έχουν ξεκινήσει τα έργα με εντατικό ρυθμό, γεγονός που αποδεικνύεται από τις παρακάτω πρόσφατες φωτογραφίες. Μέρος των εκσκαφών γα τη διέλευση του καλωδίου διασύνδεσης της αιολικής εγκατάστασης με τον υποσταθμό της Αγίας Άννας, γίνεται μέσα από ιδιοκτησίες, χωρίς καμία άδεια από τους ιδιοκτήτες τους, ούτε καν ενημέρωση.

Ο ισχυρισμός ότι αυτός ο τρόπος ανάπτυξης των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας θα περιορίσει τη χρήση των ορυκτών καυσίμων διαψεύδεται από τα σχέδια για νέες λιγνιτικές μονάδες και από την κατασκευή νέων μονάδων φυσικού αερίου, τρεις από τις οποίες τις έχουμε δίπλα μας (μία στη Θίσβη και δύο στην Αντίκυρα). Η «αρμονική» συνύπαρξη στον Ελικώνα των τεράστιων ανεμογεννητριών με τη γραμμή υπερυψηλής τάσης της μονάδας της Θίσβης είναι αδιάψευστος μάρτυρας.

Στις εύλογες αντιδράσεις είναι βέβαιο ότι θα αντιπαραβληθούν και πάλι τα επιχειρήματα για την ανάπτυξη και την απασχόληση, που θα δημιουργήσει αυτή η δραστηριότητα. Το τι απασχόληση προσέφερε, ως τώρα, αυτή η δραστηριότητα το ξέρουμε πολύ καλά. Αυτό που χρειάζεται να σκεφτούμε καλά -τώρα, κάτω και από το φως των νέων δεδομένων που δημιουργούνται- είναι αν αξίζει να υποστούμε το βαρύ και ανεπίστρεπτο αντίτιμο αυτής της αιολικής επέλασης, για τα λίγα και προσωρινά διαλείμματα -κακοπληρωμένης, συνήθως- απασχόλησης. Μήπως πρέπει να αναζητήσουμε, να απαιτήσουμε και να παλέψουμε για  περισσότερες ευκαιρίες μόνιμης απασχόλησης, μέσα σε ένα περιβάλλον με υψηλή αισθητική αξία και δυνατότητα πολλαπλών επιλογών; Μήπως είναι η ώρα να σπάσουμε τη σιωπή των τελευταίων χρόνων και να ξαναπιάσουμε το νήμα των κινητοποιήσεων της περιόδου 2007-2010;